این راهنمای مهاجرت به ایتالیا [نیست]!
تو پست قبل یه مقدمه‌ای گفتم از اینکه چطور شد داستان من به ایتالیا رسید و قولش رو دادم که بیشتر واستون ماجرا رو باز کنم. تو این پست میخوام یه کم بیشتر در این مورد تعریف کنم و با هم ببینیم که اصلا چرا ایتالیا و اینکه ایتالیا کلا مقصد خوبی واسه مهاجرت هست یا نه 🙂
ایتالیا بین کشورهای اروپایی که ایرانی‌ها واسه مهاجرت انتخاب می‌کنند شاید زیاد محبوب نباشه اما فرهنگشون به ایرانی‌ها شاید نزدیک‌ترینه! علاوه بر این اگه قصد دارید تحصیلی مهاجرت کنید و کم هزینه بودن دانشگاه و هزینه‌های زندگی براتون مهمه بین کشورهای دیگه میتونید بهش فکر کنید. از همه اینا گذشته، از نظر من دانشگاه‌های ایتالیا از نظر پذیرش گرفتن و شرط معدل شرایط راحت‌تری دارند.
اگه با همه این شرایط فکر میکنید کشورهای دیگه اروپایی شاید از ایتالیا بهتر هستند باید بهتون بگم که شاید همینطوره 🙂 کلا هر کشوری مزایا و معایب خودش رو داره و شما بسته به سبک زندگی خودتون و همینطور شرایطی که براتون اولویت داره باید در نهایت انتخاب میکنید.
حالا برسم به اینکه من چطوری رفتم و مراحل سختش کجاها بود؟
این پروسه از روزی که واسه من استارت خورد تا وقتی که رفتم ۲ سال طول کشید (البته ۱ ساله هم میتونست باشه ولی بنا به دلایلی که از حوصله این مطلب خارجه من سالی که پذیرش گرفتم نرفتم و دوباره سال بعدش اقدام کردم!)
قدم اول این بود که سطح زبانم رو ارتقا بدم که در نهایت بتونم واسه آیلس امتحان بدم و یه نمره‌ای بالاتر از ۶ بگیرم. آیلس ۶ کم و بیش نمره‌ای هست که برای اکثر دانشگاه‌ها و سفارت قابل قبول هست که البته من حس می‌کنم هر چی بیشتر باشه شانستون هم برای گرفتن پذیرش بالاتر میره و هم گرفتن ویزا! (کلا این قانون جایی نوشته نشده و صرفا نظریه من هست!). من کم و بیش حدود ۷ ماه تمرین کردم که در نهایت بعد از کلی تست زدن و دادن یک آزمون آزمایشی (ماک) رفتم و امتحان اصلی رو دادم و اسکور ۷ گرفتم که نمره قابل قبولی هستش.
البته این سنتر ایران نیست! همینجوری از اینترنت درآورم عکسشو :))
خب، حالا بعد از امتحان آیلس چی میشه؟ قدم بعدی چیه؟
اول اینکه باید یه سری کارها رو همزمان با هم انجام داد، مثلا در حین اینکه برای آیلس می‌خونید، میتونید اصل مدارک تحصیلیتون رو از دانشگاه بگیرید و ترجمه کنید. خود اینا پروسه زمان‌بری هست مخصوصا گرفتن مدرک از دانشگاه :)) به خاطر همین به این پروسه‌ها زیاد خطی فکر نکنید و سعی کنید کارهاتون رو موازی پیش ببرید تا به ددلاین‌ها برسید.
قدم بعدی که یه کم حوصله و پشتکار میخواد یعنی اپلای کردن رو و بعضی‌ها ترجیح میدن با موسسات مهاجرتی و وکیل و اینا پیش ببرند. (خودم توصیه نمیکنم چون تا حالا نشنیدم که کسی راضی باشه از این موسسات ولی شاید موارد نادری پیدا بشه که کارتون رو به نحو احسن انجام بدن!)
من تا جایی که تونستم واسه دانشگاه‌های مختلف ایتالیا اقدام کردم (تقریبا ۴،۵ تا) ولی خب هر چی تعداد بیشتری اپلای کنید قاعدتا شانستون بیشتر میشه. حتما اونایی که ادمیشن فی (هزینه ثبت‌نام) ندارند یا رایگان هست رو اول اپلای کنید بعد برید سراغ اونایی که شانستون برای گرفتن پذیرش بیشتره (یا حتی شهریه پایین‌تری دارند).
خود این مرحله‌ای که من میخوام به سادگی ازش عبور کنم پوستِ کلفت و پیگیری مستمری میخواد. توصیه من چیه؟ اینه که تا جایی که میتونید تمام سوالاتون رو از ایمیل‌هایی که تو سایت دانشگاه‌ها پیدا میکنید بپرسید. اونا خودشون حسابی راهنماییتون می‌کنند 🙂
خب اگه تا اینجا همه‌چی موفقیت آمیز بود تبریک میگم، شما پذیرش یک دانشگاه ایتالیایی رو دارید. اما سورپرایز اصلی اینکه این همه ماجرا نیست و هنوز اصل داستان مونده :))
غول مرحله آخر سفارت هست و داستان‌هایی که داره! فکر کنم کم و بیش از هر کی مهاجرت کرده در مورد سفارت بپرسید خیلی دلش باید پر باشه. از سیستم وقت‌دهی تا تایید و بررسی مدارک و پروسه‌هایی که به عقیده بعضی‌ها شانسی و رندوم هست و از کنترل شما در مواردی خارجه! اگه واقعا برای این کار جدی هستید نمیخوام شما رو بترسونم اما صرفا بد نیست که یه ایده‌ای در مورد واقعیت ماجرا داشته باشید 🙂
سفارت ایتالیا چند سالی هست که پروسه تایید و بررسی مدارک رو برون‌سپاری کرده و با یه شرکت واسطه کار می‌کنند. گرفتن وقت از این شرکت یکی از سخت‌ترین پروسه‌هاست که خواب شب و روز رو از ما گرفته بود و همش در حال رفرش کردن سایت بودیم که بتونیم یه تایم بوک کنیم. از داستان فروش وقت سفارت تو بازار سیاه و شایعاتی که این دلال‌ها احتمالا با خود این شرکت کار می‌کنند باعث میشه آدم بیشتر هم استرس بگیره! اما سرتون رو درد نیارم بالاخره ما هم تونستیم بعد از چند ماه وقت بگیریم و در روزهای آخر مدارک رو واسه تایید بفرستیم واسه سفارت!
دیگه اینجا مدارک رو تحویل میدی و تقریبا بعدش کلی انتظار باید بکشی!
من شاید یکی از خوش‌شانس‌ترین‌ها بودم اون سال چون به خاطر کووید و حجم بالای دانشجوهایی که هنوز نتونسته بودن ویزا بگیرن، سفارت در اقدامی حماسی تصمیم گرفت پروسه مصاحبه رو (دقیقا یک روز قبل از نوبت من) حذف کنه!
آهان یه چیز دیگه هم بگم تا یادم نرفته! سفارت از شما تمکن مالی میخواد که میتونه به اسم سرپرست‌های شما هم باشه اما باید بدونید که یه مدت قبلش (اگه اشتباه نکنم ۶ ماه اینا) پول رو تو حسابتون بخوابونید تا مشخص باشه که شما میتونید از پس هزینه‌ها بعد از مهاجرت بر بیاید.
همین و بس! اگر که همه این مراحل رو طی کنید و شانس هم باهاتون یار باشه ویزاتون اومده! (البته پس از ۲ یا حتی ۳ ماه شاید)
دیگه بیشتر نمیخوام سرتون رو رد بیارم! همین رو داشته باشید تا بعد ببینم سوال‌ها بیشتر کجاست از همونجا بنویسم :))