مهاجرت | دغدغه ای به اسم «هموطن» | « اگر ایرانی دیدی فرار کن »
یکی از عجیب ترین موردهایی که تا الان توی مونترال و کلا خارج از کشور باهاشون برخورد داشتم،گارد گرفتن ایرانی ها در مقابل همدیگه هست. بی اعتمادی، انزاجار از رفت و آمد و فاصله گرفتن در مراسم های عمومی از رفتارهای عادی هست که بین ایرانی ها به چشم میخوره.
این رفتار، بخشیش ماحصل رفتارهای بد نیت هموطن هامون هست. اما به نظر من، بخش بیشتری از این رفتارها بخاطر عدم آموزش کار تیمی و جمع گریزی ایرانی هاست. ایرانی ها اگر جایی مجبور باشن کنار هم قرار بگیرن، از همون اول نسبت به هم بدبین هستن و سعی میکنن که از طرف مقابل فاصله بگیرن.
تلاش های ما برای متحد کردن ایرانی ها تو هیچ موردی تا الان نتیجه بخش نبوده. برچسب زدن های ادامه دار، بایکوت کردن های بی دلیل و … از مواردی بوده که وقتی در حال برنامه ریزی برای یک حرکت جمعی بودم باهاشون روبرو شدم.
نتیجه این نگرانی ها و عدم اعتمادها، انزوای اکثر مهاجرین ایرانی هست. بدلیل وسواس های فکری که بالاتر بهشون اشاره کردم، خیلی سخت میتونن ایرانی ها با هموطن خودشون دوست شن و دوستی پایداری رو تشکیل بدن، دوستی با ملیت های دیگه هم سختی های خودش رو داره برای ایرانی ها که مفصل توی یک پست دیگه بهش میپردازم.
این جمله که «ایرانی ها همه بدن و تا ایرانی دیدی فاصله بگیر» رو قبل از مهاجرت همه بهت میگن و از همون بدو ورود، با یک دید کاملا منفی وارد محیط جدید میشی غافل از اینکه خیلی از هموطن هات میتونن کمک خیلی خوبی بهت بکنن اما بخاطر تجربه بدی که باهات به اشتراک گذاشته شده، سعی میکنی ازشون فاصله بگیری.
اما واقعیت «هموطن» در کانادا چیه؟ ما ایرانی ها اکثرا سبک زندگی نزدیک به همی داریم و خواسته ها و انتظاراتمون نزدیک به هم هست. برای همین اگر تصمیم به همزیستی مسالمت آمیز بگیریم خیلی راحت میشه کنار اومد. اما مهاجرت باعث میشه استانداردهای دوگانه ای داشته باشیم نسبت به هموطن هامون و همین باعث میشه زندگی رو سخت بگیریم. ایرانی هایی که اینجا هستن مثل ایرانی های هرجای دیگه ی دنیا حتی ایران آدم هایی هستن که برای آینده بهتر اینجا اومدن و در بدترین حالت، یک مهاجر هستن مثل بقیه مهاجر های ایرانی بدنبال زندگی راحت تر و ارزون تر.
اگر تصمیم دارید مهاجرت کنید و جمله « اگر ایرانی دیدی فرار کن » رو از دوستات شنیدی، خیلی جدی نگیر این جمله رو و سعی کن خودت ارتباط با هموطان هارو بدون پیش زمینه ذهنی تجربه کنی.
این اولین پست من در ویرگول بود. دوست دارم که کامنت هاتون رو بخونم و نظرتونو راجع به متنی نوشتم باهام به اشتراک بذارید.