استخدام شدن یا استخدام کردن، مساله این است (بخش اول)
به جهت تغییر شغل و محل کار به تناوب، حدوداً سالی یک بار در یک دهه گذشته، همواره در جست و جوی موقعیت بهتر شغلی بوده ام و همچنین مورد ارزیابی شرکتها و سازمانهای متنوعی قرار گرفته ام. به گونه ای که فرآیند #استخدام تبدیل به بخش جدایی ناپذیر از فعالیت حرفه ای من شد. #رزومه همیشه به روز شده و جلسات #مصاحبه حتی زمانی که قصد جابجایی شغلی نداشتم عملاً به تمرین و بعداً به تفریح تبدیل شد.
بنا به موقعیت های شغلی جذب و استخدام نیز یکی از وظایف اصلی ام بشمار می آمد. به صورتی که از سال 91 تا کنون با بیش از 700 نفر مصاحبه کرده ام.
نوشته زیر به بررسی شرایط شغلی و کاری، استخدام شدن و استخدام کردن در بخش خصوصی می پردازد و تمامی مطالب حاصل بیش از یک دهه فعالیت در بیش از 10 صنعت مختلف و کسب تجربه در شرکت های بزرگ چند ملیتی و ایرانی و همچنین کسب و کار های کوچک و #استارتآپ ها می‌باشد.
از پروسه های استخدامی سازمان های دولتی که بگذریم، شرکت های خصوصی بنا به دلایل کاملا روشنی فردی را استخدام میکنند.
به طور جدی مساله مالی تقریباً مهمترین دغدغه بنگاه های اقتصادی خصوصی است. پس تنها زمانی یک شرکت خصوصی اقدام به جذب نفر جدید میکند که صرفه اقتصادی داشته باشد. این صرفه اقتصادی به دو صورت نمود پیدا میکند.
در حالت اول زمانی جذب انجام میشود که کار فرما از زمان صرف شده برای کار مشخصی می‌تواند استفاده بهتری داشته باشد. مانند زمانی که تحصیلدار استخدام میشود. زمان کارفرما می‌تواند صرف فعالیت های بسیار موثرتری از عملیات بانکی یا جابجایی مرسولات شود. پس بخشی از درآمدی که با استفاده بهتر از زمان به دست میآید به عنوان حقوق به شخص مورد نظر پرداخت میگردد.
در حالت دوم کمبود تخصص مورد نیاز برای کار مشخص است که کارفرما را مجاب میکند برای انجام کار تخصصی و بهره گرفتن از نتیجه فعالیت، فرد متخصصی را استخدام نماید و بخشی از بهره نتیجه کار تخصصی را به فرد استخدام شده به عنوان حقوق و دستمزد بپردازد.
مانند زمانی که متخصص مالی، فروش، منابع انسانی و یا مارکتینگ به جهت فعالیت و نتیجه گیری، فعالیت تخصصی استخدام میشود.
پس تا اینجا مشخص شد که در بخش خصوصی تنها زمانی #استخدام انجام میشود که کارفرما مجاب شود با حضور شخص دیگری می‌تواند بهره بیشتری ببرد و بخشی از آن ارزش افزوده ایجاد شده را به خود شخص به عنوان حقوق بپردازد.