آیا واقعا دانشگاه ایده شکست خورده است؟
«دیدگاه حاکم بر این نوشته از واقعیت ناشی شده ولی در تحلیل واقعیت دچار مشکل است. یک اینکه، اگر عیبی در شما هست آن عیب را برطرف کنید نه اینکه آینه را بشکنید. برای افرادی که هدفهای زندگیشون رو درست انتخاب نکردن و برمبنای تفکرات و باید و نبایدهایی غلط راهی دانشگاه شدن و البته بقیه فاکتورهای لازم رو نداشتن و سرگرم مسائلی غیر از مطالعه و خودسازی فکری و مهارتی بودن؛ بله حرف شما درسته ساده ترین راه برای توجیه عمر هدر رفته و سرمایه از دست رفته اینه که تقصیر رو بندازیم گردن دانشگاه و بگیم سیستم دانشگاه ناکارامده. اگر حرف شما درسته، پس چی کارآمده؟ نریم دانشگاه؟ اونوقت کجا و در چه محیطی کار کنیم؟ به عنوان نیرو؟ به عنوان کارآفرین؟ به عنوان کارگر؟ کارمند؟ در اینصورت هم باید دنباله رو قشر متفکر و خلاق جامعه باشید که در حالی که خیلی از دانشجوها در فضای دانشگاه دنبال حاشیه های سیاسی و غیر سیاسی بودن و به جای درس خوندن و مطالعه کردن و در راستای اهدف خود بودن و همون هدف رو دنبال کردن، روزی سه بسته سیگار میکشیدن، اون گروه دیگه دنبال خلق ایده هاشون بودن و اون چیزی که لازم داشتن رو برداشتن و سریع اومدن بیرون و کار و ایده خلق کرده ان و بقیه افراد رو استخدام کرده ان. چرا در فرانسه و آلمان و هلند و … دانشگاه یک ایده شکست خورده نیست؟ این کشورها در بهترین حالت فقط ده درصد دانشجوی خارجی میگیرن و مابقی 90 درصد دانشجوهای هر دانشگاه جوانان همون ممالک هستن و تا قبل از بیست و دو سالگی مدرک تحصیلی شون رو میگیرن و تمام اون اقتصاد رو هدایت میکنن. مشکل از من است که هدف ندارم و بدون داشتن مهارت کافی وارد دانشگاه میشوم و از سیستم همه چیز طلب دارم. اما از این حرف ها گذشته من خودم به دانشگاه انتقادات زیادی وارد میدانم. که از همه ابعاد به نظر من قابل نقد جدی هست! یکی اینکه سیستم ارزشیابی «جون من و جون تو» دارن و دانشجوی ضعیف رو چند سال توی دانشگاه نگه میدارن! در کجای دنیا دانشجو ضعیف رو نگه میدارن و با سلام و صلوت بهش مدرک میدن در حالی که به دلیل یک کنکور احمقانه و فقط در چهار ساعت عده ای مستعدتر بیرون پشت درهای دانشگاه موندن؟ اگر سیستم تعارف رو کنار بذاریم و از حجم کتاب و درس و وظیفه کم نکنیم و اگر پژوهش در مقیاس جهانی پذیرفته بشه اونوقت دانشجویی که هدفی نداره اساساً از ترم دو به بعد جایی در دانشگاه نخواهد داشت و از همون اول تکلیف خودش رو روشن میکنه و هزینه رو دست خودش و خانواده اش و جامعه نخواهد گذاشت. آنچه باعث شده دانشگاه یک ایده شکت خورده باشه، مصرفی بودن جامعه است. در جامعه مصرفی هر گونه فعالیت تولیدی محکوم به شکست است و لذا سواد و دانش و مهارت هم به کار نمی آید! بنابراین باز میپرسم چرا در آمریکا و کانادا و انگلیس که شهریه دانشگاه خیلی بالاست افراد زیادی به داشنگاه میروند و مدرک مهندسی و حتی ریاضی محض میگیرن ولی در ایران هیچ رشته ای حتی به صورت تمام رایگان به صرفه نیست؟ بله چون ما برای پولدار شدن نیاز به رانت و باند و دلالی و انحصار داریم و البته وارادات از چین! اگر مجبور بودیم برای مصارف خود، آستین بالا بزینم و تولید کنیم آنوقت معلوم میشد که با سواد شدن و مهارت کسب کردن یا صرفاً رفتن به دانشگاه و عمر هدر دادن کدام ایده شکست خورده است. این هم که همه بلااستثنا میگویند درسهای دانشگاه غیر مرتبط است از این جهت نادرست است که یک رشته دانشگاهی برای همه افراد با همه اهداف طراحی شده. نه فقط برای کسی که میخواهد در یک بعد فعالیت کند. در هر رشته ای درسهایی پایه هست که باید آموخته شود. درسهای کاربردی و محاسباتی هست (یا آزمایشگاهی و عملی) که بدون دانستن نظریه ای بنیادی کار به جای نخواهد برد. در نهایت در تمام رشته ها به جز 3 یا 4 رشته ، ریاضیات نقش اساسی دارد به طوری که بدون فهم ریاضی هیچ کدام از نظریه های بنیادی چه در اقتصاد و چه در مهندسی و چه در هر رشته دیگری فهمیده نخواهد شد. لذا باید ریاضی گذراند. درسهای تئوری پایه باید گذراند و سپس میرسیم به درسهای کاربردی. هر کدام از این گروها 30 واحد هم داشته باشند خواهند شد 90 واحد. به جز درسهای عمومی که آنها هم 20 و چند واحد هستند مابقی هیچ کدوم از این درسها اضافه و بیمورد نیستند. فقط باید ببینیم کسی که وارد دانشگاه میشه چه هدفی داره؟ چقدر مهارت های آکادمیک رو کسب کرده و چقدر فرد خلاقی هست. برای آدم های معمولی و بی هدف که در پی چیزی غیر از خلق ایده و چیزی غیر از اقتصاد تولیدی هستن البته که دانشگاه و هر چیزی که با یادگیری ارتباط داشته باشه میشه یه ایده شکست خورده»