مهاجرت به انگلستان، واقعیت ها

پیش زمینه:

همیشه در طی این ۱۱ سال که من انگلستان زندگی می کنم افراد مختلفی از ایران با من تماس گرفتن و از من درباره زندگی در انگلیس سوال کردن و من هم همیشه سعی کردم بدون اینکه خیلی نظر شخصی خودم رو دخیل بدم واقعیت هارو خیلی صاف و ساده در اختیارشون بذارم. البته معمولا هم با دوتا پاسخ برخورد کردم، اول اینکه تو نمی دونی ایران چه جوره و خیلی وضع خرابه و … و دوم اینکه بدون اینکه چیزی بگن خیلی مستقیم یا غیر مستقیم میگن که ظاهرا شما دوست نداری کس دیگه ای بیاد اونجا و از این جور حرفها!

در هر حال هدف این هست که مهاجر قبل از سفرش  درست مشکلات رو بشناسه و بتونه درست تصمیم بگیره.  به علاوه هیج جایی ۱۰۰ درصد بد یا ۱۰۰ در صد خوب نیست و حتما پیشنهاد می کنم قبل از مهاجرت همه ابعاد رو در نظر بگیرین. در ضمن من فقط زاویه دید خودم رو دارم می دم و بقیه هم می تونن توی کامنتها نظر های خودشون رو بدن تا به بقیه کمک گنه.

قبل از اینکه برم سر اصل مطلب این رو هم بگم من خیلی هارو دیدم که اومدن انگلستان (احتمالا خیلی کشور های دیگم همین طور هست) و دانسته یا نادانسته زندگیشون رو اینجا نابود کردن و از اونجایی که فرهنگ ما پیچیدگی های خودش را داره، نه راه پس دارند و نه راه پیش. اگر برگردند جلوی فامیل و دوستان سر افکنده می شوند و اگر بمانند باید کارهای پر مشقتی را قبول کنند که هرگز فکر نمی کردند حاضر به انجام آن کار ها باشند. پس امیدوارم واقعیت های زیر بتونه به همه کمک کنه واقع بینانه تر این تصمیم مهم رو بگیرند:

واقعیت های فردی

معمولا سن نقش خیلی مهمی در مهاجرت بازی می کنه. البته همه تقریبا این رو می دونن که برای یادگیری زبان سن کم خیلی مهم هست. ولی چیزی که کمتر گفته میشه یادگیری فرهنگ هست. فرهنگ هر کشور با کشور دیگه متفاوت هست و این دلیل بر خوب تر بودن یا بدتر بودنش نیست، ویا حتی لزوما به این معنا نیست که به عنوان یک شهروند باید اون فرهنگ رو بپذیری و ماهیت خودت رو از دست بدی، ولی به نظر من لازم هست که با فرهنگ آشنا باشی.

مثلا اگه یکی بیاد ایران و ندونه که ما ایرانی ها با زن ها دست نمیدیم و اون سعی کنه دست بده بهمون بر می خوره حالا اگه اون از یک کشور فقیر تر از ما مهاجرت کرده باشه هم که احتمالا برخورد تندی باهاش می کنیم و آشنایی با این فرهنگ ها به نظر من نیاز به سن کم داره که فقط با دقت بالایی که سن جوانی داره قابل یادگیری هست. حتی گاها بعضی مهاجر ها از این موضوع قافل هستند و به خاطر دقت کم در ظرافت بینی حتی این مساله رو مهم هم نمی دونن!

این مثال دست شاید برای بعضی ها مهم نباشه، ولی خوب فقط یک مثال هست حتما منظور رو میفهمین دیگه 🙂

وقتی از خیلی ها پرسیده میشه خوب چرا شما می خوای از ایران بری، معمولا یکی از اولین جواب هاشون این هست که از بی قانونی و بی نظمی ایران خسته شدم. (حالا این رو به صورت های مختلف میگن.) و چیزی هم که خیلی معمولا همه از اینجا دوست دارن همون نظم و قانون هست. ولی مشکل اینجاست که ما با اون بی قانونی بزرگ شدیم و برای اینکه بخوایم به این نظم و سیستم مدیریتی ( چه خوب هاش و یا چه بد هاش ) عادت کنیم و بتونیم در حد یک شهروند معمولی زندگی کنیم لازم هست که بتونیم به این نوع روش زندگی عادت کنیم. ولی معمولا این نظم مارو آزار می ده، از اینکه برای هر حرکتمون باید به یک نفر جواب پس بدیم، اینکه برای هر زره از درآمدمون باید به حساب دارمون و دولت جواب پس بدیم، اینکه برای یک جریمه کوچیک ممکنه چند ماه نتونیم دیگه رانندگی کنیم و یا اگه یه قبض برقمون رو سر موقع ندیم ممکنه جریمه های خیلی بالا بدیم و این ها شاید به نظر شما کوچیک بیاد ولی معمولا از غم ها و غصه های اصلی ایرانی هاست.

واقعیت های اقتصادی

تقریبا اکثر مهاجر ها در چند سال اول فقط در مشاغل هموطن هاشون می تونن کار کنن و بسته به مهارت ها، آشنایی با زبان انگلیسی و شانسشون می تونن بعد از چند سال کارهای دیگه بگیرند. برای همین خیلی از مهاجر ها معمولا توی رستوران ها و مشاغل آزاد همیشه میمونن. (البته گاها هم در آمد های خیلی خوبی در همون کارها پیدا می کنن ولی فشار های کاری زیادی رو باید تحمل کنن)

معمولا درآمد هر انگلیس برای قشر متوسط طوری هست که دقیقا با مخارجت هماهنگ شده و استایل زندگی هاهم جوری هست که درآمدت مستقیم خرج مخارجت بشه و بدون داشتن سرمایه خاص سالها درجا بزنی. برای اینکه توی این موضوع شفاف تر صحبت کنم، خرج و درآمد رو با توجه به اطلاعات خودم در قسمت زیر توضیح دادم:

*متوسط حقوق یک شهروند در انگلستان برابر هست با ۲۶۰۰۰ پوند در سال (منبع و یک منبع دیگه)

حالا با فرض حقوق بالا من مخارج یک نفر را که در شهر منچستر انگلستان ( و نه لندن که حدودا در بعضی موارد ۲ برابر هست را برایتان اینجا می نویسم.)

حقوق ماهیانه قبل از مالیات: ۲۱۶۶ پوند

مالیات ماهیانه: ۲۳۵.۸۳ پوند

بیمه ملی: ۱۷۵.۷۶ پوند

درآمد ماهیانه پس از مالیات: ۱۷۵۵.۰۷ (منبع محاسباتی حقوق)

اجاره آپارتمان نو ساز ۲ خوابه ۵۰ متری در شهر منچستر در سال ۲۰۱۸ حدود: ۷۵۰ پوند

مالیات شهرداری (فقط دانشجویان معاف هستند.) : ۱۱۱ پوند (این بر اساس محله و شهر میتونه کمی کم تر ولی معمولا بیشتر باشه)

هزینه برق (آپارتمان ها گاز ندارند): ۱۱۰ پوند حدودا در صورت داشتن قرارداد البته طبیعتا بسته به مقدار استفاده کمی بیشتر یا کمی کمتر.

هزینه ماهیانه آب: ۳۰ پوند

هزینه خورد خوراک و تغزیه و پوشاک: حدودا ماهی ۴۰۰ تا ۵۰۰ پوند برای دو نفر

هزینه تلفن و اینترنت. (برای داشتن اینترنت باید تلفن گرفت): متوسط ۳۰ پوند ماهی

و این هم یک سری از هزینه های اضافی که بسته به آدم ها داره:

هزینه سیم کارت موبایل ماهیانه: ۱۵ پوند

هزینه موبایل و سیم کارت ماهیانه حدود: ۴۰ پوند تا ۶۰ پوند

هزینه حمل و نقل اتوبوس ماهی ۵۵ پوند

بیمه ماشین هزینه سالیانه اش معمولا بین ۸۰۰ تا ۱۵۰۰ پوند بسته به تجربه، آدرس محل زندگی و مدل ماشین متغیر است. (البته اگر سنتون زیر ۲۵ سال هست یا اولین سالی هست که گواهینامه گرفتین این تا ۲ تا ۳ هزار پوند هم می تونه بالا بره)

حالا یه جمع و تفریق ساده میبینیم که با ماهی ۱۰۰ تا ۲۰۰ پوند و اگه که شانس بیارین براتون بمونه فقط میتونین هزینه هایی که از قبل پیشبینی نکردین مثل هدیه تولد دوستتون، هزینه فلان رستوران و یا هزینه بلیط فلان برنامه یا فلان وسیله گرون رو که چند ماه براش پول جمع کردین رو بدین.

*نکته اول : البته وزارت کشور انگلیس برای شهروند هایی که می خواهند همسر خودشون رو از یک کشور دیگه به انگلیس بیارن در سال ۲۰۱۷ درآمد ۱۸۰۰۰ پوند در سال رو به عنوان در آمد مورد قابل قبول در نظر گرفته بود و به نظر من اغلب مردم درآمدشون حدود همین قدر هست، مخصوصا کسانی که کارهای غیر حرفه ای انجام میدن.

* نکته دوم: حقوق متوسط یعنی حقوق مردم در شهر لندن که جمعیتش بالای ۱۰ درصد جمعیت کل کشور هست و بیشتر هم شاغل هستند رو هم در نظر گرفته. در ضمن بعضی مشاغل مثل پزشک تخصصی و دندان پزشکی یا مشاور های خاص بیزنسی حقوق های ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار در سال میگیرن و این روی متوسط درآمد تاثیر داره.

این مطلب رو من به مرور زمان تکمیل میکنم  و سعی می کنم جنبه های دیگه مهاجرت رو هم دربارش صحبت کنم. اگه شما هم در انگلیس و یا هر کشور دیگه ای زندگی می کنین خوشحال میشم نظرهاتون رو بدونم و به این مطللب اضافه کنم.

نویسنده مطلب: Danial Bagheri

منبع مطلب

ممکن است شما بپسندید
2 نظرات
  1. امیرحسین فتح اله پور می گوید

    من همیشه دوست داشتم بیام انگلیس فوتبال یاد بگیرم ولی زره فوتبال بلدم ولی پول شو ندارم بیام یاد بگیرم اگر شما برام یک کار کنین من بیام اونجا

  2. امیرحسین فتح اله پور می گوید

    آرزو داشتم بیام منتظر پیام شما هستم

نظر شما درباره این مطلب

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.